Madrid UNESCO
Landschap van Licht: een levend stukje Werelderfgoed
Wat maakt Madrid op de Werelderfgoedlijst zo bijzonder?
Het in 2021 verklaarde “Urban Cultural Landscape” heeft vele facetten van kunst tot wetenschap en is hedendaags actief onderdeel van de stad.
De Spaanse hoofdstad heeft zelfs nog 4 andere hoogtepunten van het Werelderfgoed nabij. 10% van de nationale UNESCO locaties zijn daarmee in Madrid te beleven. Bovendien heeft ze nu als eerste het zogeheten “Historische Stadslandschap” in Europa.
Paseo del Prado en Buen Retiro
Het UNESCO-gebied betreft het oostelijke deel van het centrum met oorsprong in de 16e eeuw. De toenmalige olijfboomgaarden rondom het klooster van de Heilige Hiëronymus hebben door de eeuwen heen plaats gemaakt voor o.a. de boulevard Paseo Del Prado, het Retiro Park en vele wetenschappelijke, politieke en economische instituten.
Het is de plek waar Anna van Oostenrijk ooit haar triomfantelijke intocht begon als 4e vrouw van Filips II. Later werd er een paleis gebouwd waarvan de Koninklijke tuinen de longen werden van de vandaag moderne metropool. Al met al komen er al eeuwen mensen bij elkaar om samen te genieten van het theater, poppenkasten, literatuur, flaneren, tentoonstellingen, bootje varen, vuurwerkshows en een van de oudste dierentuinen van de wereld.
Landschap van de Kunsten en Wetenschappen
In het bijzonder deed de 18e eeuw het wetenschappelijke aspect van dit stadsdeel ontwikkelen. Koning Karel III van Spanje bracht Italiaanse kunst en architectuur naar Madrid.
Hij legde de Paseo Del Prado aan en initieerde instituten als een natuurhistorisch kabinet, een Koninklijke Botanische tuin, een astronomisch observatorium en een algemeen ziekenhuis. Deze periode die we ook wel als Verlichting kennen, maakt de gekozen naam “Landschap van licht” behalve letterlijk ook intellectueel.
Vele Madrilenen en nieuwsgierige bezoekers komen er vandaag voor musea als het Prado, het Reina Sofía of het Thyssen-Bornemisza maar ook het Atocha treinstation, bibliotheken en verschillende ministeries zijn er te vinden.
Het bijzondere aan het verklaarde Cultuurlandschap is dus dat het nú leeft. Dat de instituten, faciliteiten, musea, parken en andere voorzieningen actief worden gebruikt. De benoeming is een uitnodiging om bewust te zijn dat het gecultiveerde van eenieder is en dat we zorg mogen dragen voor hetgeen er “zomaar” is. Dit met de vraag hoe we het allemaal het liefst willen doorgeven aan volgende generaties.
